Kayıp Oda: Bölüm 1

Bölüm 3 / Kayıp Oda 1

Fade in.. Kamera daireler çizerek düşen Adam’ı takip eder.. / İşte meleklerle arandaki tek benzerlik; eylem olarak düşmek… Tadını çıkar ve an’a konsantre ol.. / Kamera Adam’ın gözbebeğine zoom yapar.. Düşmek, tekrar düşmek ve tekrar düşmek…daha iyi düşmek.. Fakat nesneler nerede, az önce sana eşlik eden ve tüm geçmişine dair parçaları oluşturan o tekinsiz nesneler? / Kamera yukarıdan karanlığın içinde bir nokta gibi görünen ve giderek uzaklaşan bir silüet olarak düşen Adam’ı gösterir / Karadelik yutmuş olmalı onları, başka açıklaması olamaz. Sen de bir hiçliğin içindesin şu an, yolunu kaybettin. Belki bilincin yerinde olabilir, ama bu bir akıl tutulması, sen sen değilsin artık.. Ruhun da de bu düşüşün hizmetinde, tıpkı nesneler gibi anıların da seni terk ediyor. Geriye sadece hatırladığın fotoğrafların çoğalmış, karışmış, deforme olmuş, çarpık görüntüleri kalacak. / Kamera hızlı bir şekilde arkaarkaya görüntüleri (desenleri) gösterir, görüntünün öndeki katmanı şeffaftır ve çizgilerin arasından arkadaki katmandaki düşen figürü belirsiz bir silüet halinde görmekteyiz. / Rezonans ve çekim sona erer. Düşüş biter. Fade out.

Fade in. Ekranda sadece yeşil renk görünmektedir. Yavaş yavaş uzaktan kuş sesleri ve geride rüzgar sesi duyulur. Görüntü netlik kazanır ve yeşilin içinde çizgiler belirir, çimen görünür. Adam başını yerden kaldırır. Adam’ın gözünden çimenlerle kaplı alanı görürüz. Yavaşça ayağa kalkar ve doğrulur. / Bunca yorgunluk ve gürültünün sonlandığını hissediyorsun. Fakat neler olup bittiği konusunda en küçük bir fikrin var mı? / Kamera Adam’ın etrafında dönmeye başlar, voiceover olarak anlatıcıyı duyarız, yeniden. / Az önce ne olduğuna, neden burada olduğuna dair hiçbir iz var mı zihninde? Ya da kim olduğuna dair desek?.. Korkma! Derin bir nefes al.. Hatırlamaya çalış.. Buraya sağıltım için gönderildin. Yeni bir başlangıç için. Söylediğim gibi; bu bir akıl tutulması.. Hatırlayabilirsen, ama şu an, burada, o zaman yakalayabildiklerin sende kalacak. Haydi.. Zorla kendini… / Adam’ın tüm vücudu kasılmaktadır ve görüntüde gözlerinden süzülen yaşlar görünür. / Netliği bir kenara bırak! Unutma; hatırladıklarının tınısı ve uzun zaman geçse de damağında bıraktığı o tad önemli sadece.. Hatırlaman gereken, sadece bunlar; beraberinde götürdüklerin.. Gerisini terk et. Anlamı terk et. Aileni terk et. Hafızanı terk et! … Adam tüm gücüyle bağırır. / Kamera yukarıdan aşağıya doğru, Adam’ı kadrajın tam merkezinde gösterir. Adam dizlerinin üzerine çöker. Adam’ın yüzündeki gerginliğin sona erdiğini görürüz. Kamera Adam’ın yavaşça açılan/gevşeyen yumruğunu gösterir. Fade out.

Geriye ne kaldı? Bulanık ve karışmış imajlar.. Geçmişin imajları, ipuçları.. Artık sakinleş.. Acın sona erdi. Tümünü terk ettin. Geride bıraktığın hiçbir şey artık seni takip edemez. Bundan sonrası mı ne olacak? Bu sana kalmış.. Kaderini kendin çizeceksin. Nesnelerini yeniden toplayacaksın.. Yeniden biriktireceksin.. Pişman olma. Hatırlayamadıkların için pişmanlık duyma. Özleme. Sadece bu kez dikkatli ol, bu son şansın. Sana söz verdiğim gibi; git ve yeni bir sopayı fırlat, mızrak gibi… ve bu kez delip geçsin ağacın o koca gövdesini!

Ufukta bir duman var.. Bir yerlerde bir ocakta bir aş pişiyor.. Oraya git.. Bu sadece bir başlangıç. / Kamera Adam’ı arkadan gösterir; Adam yavaş adımlarla dumanın göründüğü yöne doğru ilerler.. Günbatımında yavaşça gözden kaybolur. Fade out.