Mahpus, kent yaşantısının hızı ve yarattığı alışkanlık ile birey arasındaki uyuşmazlık ve aslında doğal bir sonuç olarak değerlendirebileceğimiz; bir tür ritimsel bozukluk üzerinde durmaktadır.

…bu akışta bireyin yalnızlığı şizofrenik bir arayışa dönüşüyor. Fakat bu arayış hep kendi sınırları içinde ve yine kendi kurallarıyla devam ediyor.

Bu ‘zorunlu tekrar’daki hız olgusu, durumu rutin olmaktan çıkartıp, kendi yapısındaki dinamikleri tekrar harekete geçiriyor. Kent yaşantısının temposu, her sabah ve akşam aynı ritmin tekrar yakalanması, enerjiyi her sabah yeniden üretiyor.

Video Enstalasyon | 2 monitör | +ses | 2003